ΣΤΕΙΡΩΣΗ. Πανάκεια ή κατάρα;

 

Όχι φίλες και φίλοι των κατοικίδιων, η στείρωση ζώων χωρίς να συντρέχει θεραπευτικός λόγος και μάλιστα σε νεαρή ηλικία δεν είναι φιλοζωική πράξη, αλλά κακοποίηση. Είναι ακρωτηριασμός και μάλιστα πολύ χειρότερος σε αρνητικές επιπτώσεις και κίνδυνο ζωής για τον οργανισμό από τον ακρωτηριασμό των αυτιών ή της ουράς. Η Ο.Μ.Μ.Α έχει την φιλοζωική υποχρέωση να ενημερώνει σωστά, παρουσιάζοντας δεδομένα που είναι γενικά άγνωστα στην Ελλάδα, είτε διότι αυτοί που θάπρεπε δεν παρακολουθούν τι συμβαίνει στον πλανήτη, είτε διότι αποκρύπτονται αλήθειες επίτηδες από επιτήδειους που παραπλανούν εσκεμμένα το κοινό.

Αυτή η “Αμερικανιά” (που μας ήρθε από την κοινωνία του αρπακτικού καταναλωτισμού, η οποία απεχθάνεται τους κανονισμούς και γι' αυτό αντί να ελέγξει και να θέσει περιορισμούς στην υπερπαραγωγή σκύλων με σκοπό το εμπόριο, προτιμά να αντιμετωπίζει το "περίσσευμα" των σκύλων σαν απορρίμματα τα οποία θανατώνονται κατά εκατομμύρια εκεί κάθε χρόνο χωρίς να μειώνονται οι εγκαταλείψεις και τα αδέσποτα) είναι ένα καταχρηστικό, εγκληματικό και κακοποιητικό μοντέλο διαχείρισης διότι τιμωρεί τα ζώα για ένα πρόβλημα που είναι ανθρωπογενές και οφείλεται στην απροθυμία του κράτους να επενδύσει στην παιδεία και να μειώσει τα κέρδη της βιομηχανίας κουταβοπαραγωγής (γιατί από αυτήν την βιομηχανία εισπράττει και το ίδιο).

Όπως βλέπουμε (στο άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 9 Φεβρουαρίου σε έγκριτο φορέα ενημέρωσης του κτηνιατρικού κλάδου των ΗΠΑ και είναι γραμμένο από κτηνίατρο), αυτό που συμβαίνει πλέον είναι ότι οι ίδιοι οι Αμερικανοί επιστήμονες μιλάνε επιτέλους ανοιχτά για τα προβλήματα που δημιουργεί το κατεστημένο των μαζικών προληπτικών στειρώσεων και της επακόλουθης ορμονοκαταστολής στα ζώα, αντί να υιοθετεί η Ευρώπη το παρωχημένο και κακοποιητικό Αμερικάνικο μοντέλο – το οποίο έχει απορριφθεί κατηγορηματικά από τους προοδευτικούς φιλόζωους Ευρωπαίους για προφανείς λόγους, αλλά στην ανενημέρωτη και οπισθοδρομική Ελλάδα (η οποία πάντοτε ανακαλύπτει τις εξελίξεις με δεκαετίες καθυστέρηση) προωθείται και υποστηρίζεται περίπου ως αγαθοεργία και πανάκεια από κάποιους δήθεν φιλόζωους και ανειδίκευτους νομοθετούντες...

“Η στείρωση νεαρών σκύλων ηλικίας μεταξύ 6 και 9 μηνών είναι πλέον κοινή πρακτική στις ΗΠΑ, και έρχεται σε αντίθεση με πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπου η στείρωση είναι αρκετά σπάνια. Για παράδειγμα, στη Νορβηγία, είναι παράνομο να στειρώσετε ένα κατοικίδιο, εκτός εάν υπάρχει έγκυρος θεραπευτικόςλόγος. Με αυτές τις αντίθετες προσεγγίσεις, οι κτηνίατροι στις ΗΠΑ έχουν αρχίσει να αμφισβητούν την εγκυρότητα της στείρωσης νεαρών κατοικίδιων. Οι γιατροί ρωτούν: Ποια είναι τα κλινικά αποτελέσματα της αφαίρεσης αυτών των ορμονών;”

“Η στείρωση και ο ευνουχισμός έχουν μια χούφτα αρνητικά αποτελέσματα που αξίζει να σημειωθούν. Αρχικά, είναι μια χειρουργική επέμβαση, η οποία ενέχει εγγενή κίνδυνο 6% επιπλοκών, συμπεριλαμβανομένων λοιμώξεων τομής και αναισθητικών συμβάντων. Αυξάνει επίσης τον κίνδυνο ακράτειας ούρων στα θηλυκά. Λιγότερο από 1% των αστείρωτων θηλυκών εμφανίζουν ακράτεια, αλλά το 4% έως 20% των στειρωμένων θηλυκών κινδυνεύουν. Αυτός ο κίνδυνος αυξάνεται όταν στειρώνονται πριν από την ηλικία των 3 μηνών. Μια άλλη ανησυχία είναι ότι αφήνουν το ζώο με ανώριμα γεννητικά όργανα. Τα ανώριμα γενετήσια όργανα των θηλυκών μπορεί να οδηγήσουν σε λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος και τοπική δερματίτιδα. Η στείρωση και ο ευνουχισμός έχει επίσης αναφερθεί ότι αυξάνουν τον κίνδυνο για υποθυρεοειδισμό και αντιδράσεις στα εμβόλια. Επιπλέον, η στείρωση μπορεί να προδιαθέσει τα θηλυκά σε επιθετικότητα προς τα μέλη της οικογένειας. έλος, η παχυσαρκία, η οποία έχει τους δικούς της κινδύνους, είναι πολύ πιο συχνή τόσο σε στειρωμένα όσο και σε ευνουχισμένα κατοικίδια.

Εκτός από τις παραπάνω ιατρικές ανησυχίες, υπάρχουν και διάφοροι καρκίνοι που έχει αποδειχθεί ότι είναι πιο διαδεδομένοι στα στειρωμένα κατοικίδια. Οι όγκοι των μαστοκυττάρων, το αιμαγγειοσάρκωμα, το λέμφωμα και το οστεοσάρκωμα έχουν αναφερθεί ότι εμφανίζονται πιο συχνά σε στειρωμένα κατοικίδια. Μια μελέτη στα Ροτβάιλερ διαπίστωσε ότι όταν στειρώθηκαν πριν από την ηλικία του 1 έτους, τα θηλυκά είχαν σχεδόν 3 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν οστεοσάρκωμα. και τα αρσενικά είχαν σχεδόν 4 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο. Για τους ευνουχισμένους αρσενικούς σκύλους, υπάρχει επίσης περίπου 4 φορές μεγαλύτερος κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου του προστάτη.

Υπάρχουν επίσης ορθοπεδικά ζητήματα για τα κατοικίδια που στειρώνονται σε νεαρή ηλικία. Στο πρώιμα στειρωμένο ζώο έχει αποδειχθεί ότι καθυστερεί το κλείσιμο της αυξητικής πλάκας, με αποτέλεσμα αύξηση του ύψους του. Με την αλλαγή της ανάπτυξης των οστών, επηρεάζεται η διαμόρφωση του κατοικίδιου και μπορεί να το προδιαθέσει σε υπερβολικές γωνίες κνημιαίας άρθρωσης. Όταν η γωνία της άρθρωσηςτης κνήμης είναι υπερβολική, υπάρχει σημαντικά μεγαλύτερος κίνδυνος εμφάνισης νόσου του κρανιακού χιαστού συνδέσμου στο ένα ή και στα δύο γόνατα. Η δυσπλασία του ισχίου έχει επίσης βρεθεί ότι είναι πιο συχνή σε στειρωμένα κατοικίδια, ειδικά όταν στειρώνονται πριν από την ηλικία των 6 μηνών.”

Στην ανακοίνωση των θέσεων του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου, ο οποίος τάχθηκε εναντίον των υποχρεωτικών στειρώσεων στη διαβούλευση για το νέο νόμο πέρσι, διαβάζουμε κείμενο του Γ. Μαντζιάρα, Προέδρου του EVSSAR (European Veterinary Society of Small Animal Reproduction) και μέλους της Επιστημονικής Επιτροπής της Ο.Μ.Μ.Α., το οποίο γράφει**:

"Η στείρωση των ζώων γίνεται χειρουργικά με την αφαίρεση των όρχεων στα αρσενικά και των ωοθηκών ή/και της μήτρας στα θηλυκά ζώα.

-Η (κάθε) χειρουργική πράξη είναι συναινετική, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι υποχρεωτική.

-Η χειρουργική πράξη για να γίνει ορθά και με τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια, προϋποθέτει προεγχειρητικό έλεγχο, τα αποτελέσματα του οποίου ενδέχεται να μην επιτρέπουν χειρουργικές επεμβάσεις προληπτικού χαρακτήρα

-Σε κάθε χειρουργική πράξη υπάρχει διεγχειρητικός κίνδυνος που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε θάνατο

- Σε κάθε χειρουργική πράξη υπάρχουν πιθανές μετεγχειρητικές

επιπλοκές, βραχυπρόσθεμες ή μακροπρόθεσμες

- Οι όρχεις, οι ωοθήκες δεν είναι μόνο όργανα αναπαραγωγής. Λειτουργούν και ως αδένες εκκρίνοντας ορμόνες. Η αφαίρεσή τους μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσειςστην υγεία και στην ευζωία των ζώων.

Ενδεικτικά:

Νεοπλασία (καρκίνος) του προστάτη

Ακράτεια ούρων ιδίως στα θηλυκά ζώα.

Παχυσαρκία και διάφορα άλλα μεταβολικά σύνδρομα

Διάφορες άλλες παθογένειες που περιγράφονται αναλυτικά στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία".

(η επιστολή επίσης αναφέρεται και στις εναλλακτικές μεθόδους φαρμακευτικής αναστολής οίστρου και αντισύλληψης).

Αν όχι στείρωση, τι;

Η καλύτερη μέθοδος αποφυγής ανεπιθύμητης αναπαραγωγής είναι αναντικατάστατη και προφυλάσσει τα κατοικίδια από επεμβάσεις οι οποίες τα θέτουν σε κίνδυνο, και τα υποβάλλουν σε μακροπρόθεσμη οργανική και ψυχολογική ταλαιπωρία, σοβαρά προβλήματα υγείας και μειωμένη ποιότητα ζωής. Οι επεμβάσεις αυτές σε υγιή ζώα επομένως δεν συνιστούν φιλοζωική πράξη, αλλά κακοποίηση, όπως αποδεικνύεται από την επιστημονική προσέγγιση στο θέμα.

Η ιδανική μέθοδος ελέγχου που δεν είναι τιμωρητική για τα ίδια τα ζώα είναι πανάρχαια και λέγεται ΥΠΕΥΘΥΝΗ κηδεμονία και επιτήρηση. Αλλά για την εφαρμογή αυτής της μεθόδου πρέπει να επενδύσει το κράτος και οι σχετικοί φορείς στην ενημέρωση, στην επιμόρφωση, στην παιδεία, στην προαγωγή της γνώσης και της πληροφόρησης του κοινού και όχι αποκλειστικά στην (φορομπηχτική) καταστολή, η οποία απέτυχε σαν αποτρεπτική μέθοδος, και θα συνεχίσει εσαεί να αποτυγχάνει, όπως αποτυγχάνει πάντοτε και μάλιστα καταστροφικά σαν παιδαγωγική μέθοδος.

Εδώ και πολλά χρόνια είχα προτείνει την υιοθέτηση του προγράμματος Σκύλος-Καλός Πολίτης για φτάσει η πραγματική κυνοφιλία σε κάθε σχολειό και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας μέσα από ένα πλατύ λαϊκό μέτρο που διδάσκει πρακτικά και ευχάριστα πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε και να διαπαιδαγωγούμε τους σκύλους μας, επιβραβεύοντας την υπεύθυνη κηδεμονία και ενασχόληση με θετικό και αμοιβαία διασκεδαστικό, για τους σκύλους και για μας, συλλογικό τρόπο και υποδείγματα.

Δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να λυθεί το πρόβλημα των ακηδεμόνευτων, εγκαταλειμένων και κακοποιημένων κατοικίδιων στην Ελλάδα με κατασταλτικά μέτρα, όπως δεν λειτούργησε ούτε και η καταγραφή και σήμανσή τους γιατί δεν εφαρμόστηκε, όταν η πολιτεία λειτουργεί καταναλωτικά και τιμωρητικά. ΌΛΑ τα κοινωνικά προβλήματα οφείλονται σε αυτή την λάθος προσέγγιση και αποτυχημένη οπτική και πρακτική.

Πραγματικά θα ήθελα να δω το φιλοζωικό κίνημα στην Ελλάδα να εκσυγχρονίζεται, να εξυγιαίνεται από την επιρροή κάποιων γελοίων και αντιεπιστημονικών συστημικών μαϊντανών που προβάλλονται μόνιμα από τα βοθροκάναλα, και να υιοθετεί θετικές μεθόδους επιμόρφωσης (όπως αναγκάστηκε να κάνει και η επαγγελματική εκπαίδευση σκύλων παγκόσμια), γιατί μόνο τα θετικά συστήματα αποδίδουν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα και ουσιαστικούς καρπούς. Μόνο έτσι θα αλλάξει η κοινωνία προς το καλύτερο. Δεν είναι ηθικά αποδεκτό να βαπτίζουμε το κρέας ψάρι, και την μαζική κακοποίηση φιλοζωία. Δεν είναι έντιμο να στερούμε από την κοινωνία ορθή πληροφορία και πλαίσια στήριξης, και να της κουνάμε το δάχτυλο όταν πάσχει από τα προβλέψιμα νοσήματα που της προκάλεσε αυτή ακριβώς η απουσία μέριμνας.

Όχι μόνο είναι απαράδεκτο, και αντιαποτελεσματικό, αλλά δημιουργεί και προωθεί μια διαβρωτική αντίληψη η οποία κάθε άλλο παρά φιλοζωική είναι: πρόκειται για ένα σκεπτικό Δυτικού προνομιούχου Δυτικού Σωτήρα, ο οποίος αντιμετωπίζει τα ζώα σαν σκουπίδια που πρέπει να εκκαθαριστούν οι πληθυσμοί τους: να εξαγνιστούν από τα "κατώτερα" "μπασταρδόσκυλα" του αγρότη και του χωριάτη, τους "κόπρους" της εργατικής τάξης, ή των ιθαγενών / τριτοκοσμικών / επαρχιωτών / κυνηγών, να εγκλωβιστούν τα "βελτιωμένα" και παραμορφωμένα "καθαρόαιμα" στη νόμιμη βία και κακομεταχείριση της επαγγελματικής κουταβοπαραγωγής, να "ξεβρωμίσουν" οι αποικίες και να μπει επιτέλους μια νέα τάξη στην αστυφιλική, αποστειρωμένη, απόλυτα καπιταλιστική και ελεγχόμενη, τακτοποιημένη, μοντέρνα ζωή στις τσιμεντουπόλεις...Ακριβώς όπως έκανε η ιμπεριαλιστική αποικιοκρατία της ευγονικής παντού, με τους αυτόχθονες σκύλους, τις γάτες, τα άλογα, τα αγροτικά ζώα που μάντρωσε στα κολαστήρια της βιομηχανίας κρέατος, αλλά και με την εκκαθάριση και γενοκτονία των "υποδεέστερων", έγχρωμων και ενοχλητικών λαών...

(Τα έχω ξαναγράψει, εδώ: https://tinyurl.com/bdfxfbc4).

Δυστυχώς, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, υπάρχει τεράστια άγνοια, απουσία εξειδίκευσης και σχετικών σπουδών ακόμα και μεταξύ ατόμων που διαχειρίζονται καταφύγια, γύρω από βασικά θέματα βιολογίας, φυσιολογίας, ψυχολογίας και συμπεριφοράς σκύλων. Και το χειρότερο, υιοθετούνται σκυλάκια μέσω των "προγραμμάτων" (ο θεός να τα κάνει...) υιοθεσίας των Δήμων και των φιλοζωικών οργανώσεων, από άτομα τα οποία είναι παντελώς ακατάλληλα ή απληροφόρητα. Χωρίς να τους παρέχονται καν οδηγίες και ενημέρωση απολύτως απαραίτητες για την μετέπειτα ποιότητα ζωής του κατοικίδιου. Ας μην μιλήσουμε καν για τις κακοποιητικές συνθήκες διαβίωσης σε καταφύγια παραπήγματα, που και από μόνες τους αρκούν για να δημιουργήσουν μόνιμες βλάβες στα ζώα. Έτσι διαιωνίζονται τα προβλήματα...

Οι σχετικές μελέτες για τα αίτια της εγκατάλειψης κατοικίδιων παγκόσμια αποδεικνύουν ότι ο κύριος λόγος, στην συντριπτική πλειοψηφία, είναι η άγνοια, η έλλειψη προετοιμασίας και ικανότητας να διαχειριστούν τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του ζώου σωστά. Ακόμα και το πιο μικρό πρόβλημα, χωρίς την κατάλληλη αντιμετώπιση, διογκώνεται σε τέτοιο βαθμό που καταλήγει να γίνεται χρόνιο, δύσκολο, επικίνδυνο, ή ασύμφορο να λυθεί, καταστώντας τη συμβίωση αδύνατη με προβλέψιμα αποτελέσματα για το ζώο.

Όταν οι ανίδεοι κηδεμόνες ζουν σε μια τιμωρητική, κακοδιοικούμενη και ανοργάνωτη κοινωνία, όπως η ελληνική, η οποία παρέχει ελάχιστη υποστήριξη και υπεύθυνη πληροφόρηση, που δεν περιορίζει την κερδοσκοπία και το μεταπραττικό σκυλεμπόριο από χοντρέμπορες - εισαγωγείς θυμάτων της κουταβοβιομηχανίας και την πώληση από πετ σοπ, αλλά τιμωρεί τον υπήκοο για τις κρατικές και πολιτειακές ανεπάρκειες με την γνωστή νεοφιλελέ πολιτική περί "ατομικών ευθυνών" (η οποία αντικαθιστά κάθε πρόταση για πολιτειακή μέριμνα και σωστό προγραμματισμό), η ήδη πτωχευμένη, εξαθλιωμένη μερίδα του κόσμου ωθείται, για να αποφύγει τις δυσανάλογα δυσβάστακτες διοικητικές ή οικονομικές κυρώσεις, σε λύσεις απελπίσίας.

Είναι ένας κόσμος πολλαπλά βομβαρδισμένος και πιεσμένος μέσα-έξω κι' από όλες τις κατευθύνσεις ν' αποκτήσει κατοικίδιο: από την ενοχική εκστρατεία του "υιοθετήστε για ν' αδειάσουν τα καταφύγια, εσείς φταίτε για τ' αδέσποτα, βάρβαροι, απολίτιστοι, άκαρδοι τουρκόσποροι". Από την πλύση εγκεφάλου της διαφήμισης και των κοινωνικών μέσων που προβάλλουν το τετράποδο ως προσιτή ψυχολογική λύση όλων των συνδρόμων του φυλακισμένου στην τερατούπολη αστού, σαν απαραίτητο αξεσουάρ κοινωνικής επίδειξης των "επιτυχημένων", σαν φτηνό σύστημα συναγερμού, σαν δημιουργικό χόμπι, σαν υποκατάστατο μιας φυσιολογικής ζωής και κοινωνικού περίγυρου για το μοναχοπαίδι που δεν έχει αδερφάκια αφού οι συνθήκες για τη μισθοσυντήρητη οικογένεια είναι απαγορευτικές για περισσότερα παιδιά. Από την εσωτερική ανάγκη του αποκομμένου από το φυσικό περιβάλλον μοναχικού ανθρώπου (που κατέφυγε στην υιοθεσία σκύλου σαν αντίδοτο στα λόκντάουν μπλουζ). Από την διάχυτη καλλιέργεια της εντύπωσης ότι το διαμέρισμα / το μπαλκόνι / η μεζονέττα είναι ιδανικός χώρος διαβίωσης για ένα μικρό σκυλάκι "του καναπέ" που δεν έχει δα και πολλές απαιτήσεις, μια βολτίτσα στο πεζοδρόμιο στην άκρη του λουριού του φτάνει, μια χαρά δεν ζουν και οι άνθρωποι στις πολυκατοικίες;

Αλλά μόλις υποκύψει, ο ταλαίπωρος, και το πάρει το ζωάκι (που δεν πρέπει βέβαια να μαδάει, να πηδάει, να λερώνει, να κατουράει, να γαυγίζει, να καβαλάει πόδια, να χέζει, να μασουλάει παπούτσια, να ξεσκίζει κουρτίνες, να το πιάνει τσιρλιό, να τραβάει το λουρί στον περίπατο, να σπάει μπιμπελά, να σκαρφαλώνει στα έπιπλα, να δαγκώνει, να έχει περίοδο, να παθαίνει στύση, να αυνανίζεται, να αρρωσταίνει, κλπ κλπ κλπ), το τετράποδο όνειρο, πολλές φορές, μετατρέπεται σε εφιάλτη, ή απλά δραπετεύει μια ωραία πρωία από το κενό ανάμεσα στα κάγκελα της πυλωτής ...

Μια "λύση απελπισίας", ή μια απόδραση από το επίχρυσο κλουβί, αν πρόκειται για σκύλο ή γάτα, αρκεί για να πολλαπλασιαστούν τα "αδέσποτα" των πόλεων σε χρόνο ρεκόρ. Κάπως έτσι έφτασε το πρόβλημα να διογκωθεί στα σημερινά επίπεδα, από την δεκαετία του 90 και δώθε, που ο σκύλος - πρόζακ έγινε μόδα και ξεφύτρωσαν παντού καταστήματα πώλησης κατοικίδιων για τα καταθλιπτικά γκέτο από τσιμέντο. Είναι ένας φαύλος κύκλος που θα διαστέλλεται στο διηνεκές, γιατί το ελληνικό κράτος είναι προβληματικό, οι νόμοι άδικοι, καταχρηστικοί ή ανεφάρμοστοι, η εκτελεστική εξουσία διεφθαρμένη, αδιάφορη και ανίκανη, οι κυβερνήσεις αρπακτικές & φορομπηχτικές, και οι θεσμοί δυσλειτουργικοί.

Και τώρα τι κάνουμε;

Ότι έπρεπε ανέκαθεν.

Οι βάσεις πρέπει ν' αναδομηθούν απ' την αρχή, πάνω στην ενημέρωση, την εκπαίδευση και την επιμόρφωση του κοινού. Και των (άσχετων) αρμοδίων. Και του φιλοζωικού / κυνοφιλικού κόσμου. Μόνο αυτό θα αποδώσει, βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Αντί να τιμωρούμε τα ζώα για τις ανθρώπινες ελλείψεις, τις ανεπάρκειες γνώσεων και την παραπληροφόρηση, θα πρέπει να παράσχουμε τις ΣΩΣΤΕΣ πληροφορίες, επιτέλους, πλατιά και υπεύθυνα, στα παιδιά αλλά και στους γονείς. Στους σημερινούς και αυριανούς πολίτες. Αλλιώς η ευθύνη είναι συνολική, κρατική, θεσμική, πολιτική και ευρύτερα κοινωνική.

Θέλουμε να δούμε, εκτός από εξαγγελίες & καλές προθέσεις, και υλοποιημένες, πρακτικές, ρεαλιστικές πρωτοβουλίες και λαϊκά προγράμματα φιλοζωικής παιδείας, δωρεάν σεμινάρια για το κοινό και ιδίως τους νέους σε σχολεία και χώρους κοινωνικής δραστηριότητας, από συλλόγους, τοπικούς φορείς και με την στήριξη της πολιτείας (όχι μιζοδοτήσεις κυκλωμάτων εκμετάλλευσης), και στην τελευταία γωνιά της Ελλάδας. Και θα παρέχουμε κάθε δυνατή βοήθεια και συνεργασία για τους σκοπούς αυτούς, από πλευράς Ο.Μ.Μ.Α. διότι η κυνοφιλία χτίζεται σε κάθε κοινωνία μέσα από την προστασία για τα αυτόχθονα είδη. Η κερδοσκοπική βιομηχανία που δημιουργεί αγορά για ράτσες της μόδας δεν έχει συμφέρον να συμβάλλει στην καλλιέργεια ενημερωμένων, απαιτητικών πελατών: τα κέρδη αυξάνονται με επαναληπτικές πωλήσεις, από την ύπαρξη απληροφόρητων και ηθελημένα παραπλανημένων καταναλωτών που ανακυκλώνουν αρρωστημένα, παραμορφωμένα κατοικίδια με εκφυλιστικές κληρονομικές παθήσεις και αφύσικα σύντομη, άθλια, επώδυνη ζωή.

Είναι τραγικό να βλέπουμε φαινόμενα ζώων που πέρα από την ταλαιπωρία που έχουν υποστεί προηγουμένως ως "αδέσποτα", τους δημιουργούνται και επιπλέον προβλήματα συμπεριφοράς και υγείας, επειδή οι κηδεμόνες τους δεν γνωρίζουν πώς να τα αναθρέψουν, πώς να τα ταίσουν, πώς να τα κοινωνικοποιήσουν και πώς να τα περιποιηθούν σωστά. Απλά πράγματα, που είναι ευκόλο να μάθει ο καθένας. Που έχει υποχρέωση να παρέχει, υπεύθυνα και σωστά, κάθε άτομο ή φορέας, σε οποιονδήποτε υιοθετεί ζώο.

Πριν την υιοθεσία ΠΡΕΠΕΙ οπωσδήποτε να προηγείται εξονυχιστικός έλεγχος καταλληλότητας του υποψηφίου από κάθε άποψη. Ο φορέας οφείλει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να παρέχει οδηγίες και γραπτές πληροφορίες για το κάθε ζώο ατομικά. Τις ιδιαιτερότητες του. Τα σωματικά χαρακτηριστικά της φυσιολογίας και της ψυχολογίας του. Το χαρακτήρα και τις τάσεις συμπεριφοράς του. Τις ανάγκες του. Το ιστορικό του. Την υγεία του. Την φυλή του, αν ανήκει σε φυλή, και ποια είναι τα συνήθη προβλήματα υγείας / συμπεριφοράς σε αυτήν. Πώς πρεπει να διατρέφεται. Πώς πρέπει να ανατρέφεται. Πώς πρέπει να εκπαιδεύεται και να κοινωνικοποιείται, με θετική μέθοδο. Πώς να προστατεύεται από εξωπαράσιτα και λεϊσμάνια. Πώς να γυμνάζεται, να εξασκείται και να εκτονώνεται, για να μην γίνεται καταθλιπτικό, επιθετικό ή καταστροφικό. Πώς πρέπει να γίνεται η περιποίηση του μανδύα του και ποια τριχώματα ΔΕΝ πρέπει επ' ουδενί να κουρεύονται.

Έτσι γίνονται οι υιοθεσίες ζώων σωστά, από υπεύθυνους και ενήμερους διασώστες ή εκτροφείς. Έτσι γίνονται οι υιοθεσίες ζώων από την ΟΜ.Μ.Α. Και είμαστε 24/7 στην διάθεση των αναδόχων τους, για να αποτρέψουμε προβλήματα, για να κατευθύνουμε σωστά, για να δώσουμε συμβουλές, να παρακολουθούμε την ανάπτυξη και την ευζωία των σκύλων.

Εάν δεν μπορούν να γίνουν αυτά τα βασικά προληπτικά βήματα σωστά, οι καλές προθέσεις δεν αρκούν: δεν βοηθάμε να αποφευχθούν ούτε να λυθούν τα προβλήματα, αντίθετα τα πολλαπλάσιαζουμε και συμμετέχουμε στην εξάπλωση και τη διαιώνισή τους...

Εικονογράφηση:

1. Ο "Μπόγιας" στην Αθήνα του 1933.

Το “Working Dogs of the World” του Βρεττανού Clifford L.B. Hubbard, που κυκλοφόρησε στο Λονδίνο το 1947, μας πληροφορεί ότι στην Ελλάδα της εποχής "υπήρχε μόνο μια φιλοζωική οργάνωση που ενδιαφέρεται ελάχιστα για τις ιθαγενείς ράτσες σκύλων, γιατί οι ελάχιστες περιπτώσεις κακοποίησης που συμβαίνουν δεν αφορούν ποτέ τους βοσκούς αλλά τους κατοίκους των πόλεων".

2. Οι απαράδεκτα ανεύθυνες, ανατριχιαστικά αντιφιλοζωικές, αντιεπιστημονικά κακοποιητικές (και ανορθόγραφες) προτροπές για στειρώσεις κουταβιών από γνωστή ανειδίκευτη γκουρού του Ίνσταγκραμ... διότι τόσο της κόβει.

*Αλλαγή αντίληψης για τις στειρώσεις στις ΗΠΑ:

https://www.dvm360.com/.../do-we-need-a-paradigm-shift-in...

**Κείμενο του Γ. Μαντζιάρα, Προέδρου του EVSSAR (European Veterinary Society of Small Animal Reproduction) με θέμα την υποχρεωτική στείρωση στα ζώα συντροφιάς:

https://www.hva.gr/el/article.php?id=1918

Maria Gkinala

ΠΗΓΗ